Vaststelling
Jean SPINETTE, medevoorzitter van de Federatie van Brusselse OCMW's van Brulocalis, stelt: "Alle armoede-indicatoren staan op rood: tussen 15 en 20 % van alle inwoners in ons land leeft onder de Europese armoedegrens, 18,5 % van de kinderen woont in een kansarm gezin; 1 op de 5 ouderen loopt een armoederisico; het aantal mensen dat leeft van een leefloon of equivalent leefloon groeide het afgelopen jaar aan tot meer dan 150.000, wat een stijging is met meer dan 35 % in vergelijking met 2004; meer mensen komen voor allerlei vormen van steun bij het OCMW aankloppen; armoede verkleurt en verjongt maar ook ouderen, mensen met gezondheidsproblemen, in het bijzonder mentale problemen, en zelfs mensen die werken worden met armoede geconfronteerd."
"Dat is ronduit schandalig! Eenieder heeft recht op maatschappelijke bijstand om een menswaardig leven te kunnen leiden. Elk OCMW in het land heeft de taak om deze bijstand te verlenen, en van elk overheidsniveau wordt verwacht dat het in die richting mee-ijvert", aldus Luc VANDORMAEL, voorzitter van de Federatie van Waalse OCMW's van de UVCW.
Een globale strategie en een ambitieus pact
Iedereen moet helpen om de uitdagingen aan te pakken, en zijn verantwoordelijkheid nemen: "Naast een bescherming van de juridische autonomie van het Brusselse en Waalse OCMW-instelling, die essentieel is voor de uitoefening van haar opdrachten, vragen wij de federale staat, de deelentiteiten en de lokale besturen om een ambitieuze globale strategie op te stellen en een pact af te sluiten, zodat tegen 2024 niemand in dit land nog onder de Europese armoedegrens leeft."
Jean SPINETTE verduidelijkt de intentie: "Concreet is het de bedoeling om in het toekomstige federale regeerakkoord het streven op te nemen om
de laagste sociale uitkeringen en het leefloon op te trekken tot de Europese armoedegrens. Geleidelijk aan, rekening houdend met enkele richtsnoeren:
- Werken moet altijd aantrekkelijker zijn dan leven van een uitkering;
- Er moet vooruitgang worden geboekt op het vlak van de individualisering van de rechten, o.a. ten aanzien van samenleven, een duidelijke bescherming tegen armoede;
- Alle uitkeringen moeten hoger liggen dan het leefloon, wat een einde maakt aan de jacht op allerlei aanvullingen en de daarmee samenhangende administratieve lasten;
- De toegang tot uitkeringen mag niet langer gekoppeld worden aan een specifiek statuut, maar aan het inkomen van de aanvrager;
- Financiële interventie- en vrijstellingsmechanismen die beter aansluiten bij het sociale en professionele inschakelingstraject, bevorderen een geleidelijke overgang van sociale bijstand naar werk.
In ruil daarvoor verbinden wij, OCMW's, ons ertoe deze bijkomende middelen in te zetten om onze gebruikers beter te ondersteunen, op maat en in hun dagelijks leven, om meer samen te werken, expertise te delen en goede praktijken uit te wisselen."
Financiële steun en erkenning maken het verschil
Luc VANDORMAEL vertelt: "De OCMW's voeren hun opdrachten met succes uit, soms bijna op miraculeuze wijze als je de resultaten vergelijkt met de middelen, maar ze zouden nog beter kunnen
als ze meer erkenning zouden krijgen in hun rol en financieel ondersteund of minstens correct vergoed zouden worden." Vandaar een lange reeks
eisen:
"Als
partners van de federale overheid en de deelentiteiten in de strijd tegen armoede en sociale uitsluiting, kunnen OCMW's niet doeltreffend optreden zonder de steun van de andere overheden". Zo dragen zij een groot deel van het leefloon (45 % in de meeste gemeenten) en keren zij aanvullende financiële steun uit met eigen middelen, waardoor een deel van de armoedekloof met hun eigen middelen wordt opgevuld. "Dit vereist
een correcte terugbetaling via structurele financiering. Hoewel de verschillende federale regeringen onlangs
verscheidene positieve fiscale maatregelen hebben genomen, stellen wij vast dat
dit onvoldoende is, noch qua bedrag, noch qua duur."
De
vergoeding van de personeelskosten met betrekking tot leefloondossiers moet worden verhoogd tot de werkelijke kosten en ook geïndexeerd. Hetzelfde geldt voor de dossiers omtrent equivalent leefloon en medische bijstand. Er wordt gehoopt op een
integrale financiering en een
verhoging van de federale tussenkomst in de kosten van het leefloon tot 90 % voor alle OCMW's.
Gemeenten en OCMW's, vergeten in het kader van de taxshift
"De OCMW's willen, net als de zorginfrastructuren in de privésector,
profiteren van de voordelen van de taxshift (lagere werkgeversbijdrage voor lage lonen en 25 % werkgeversbijdrage voor thuiszorg-diensten)."
De opdrachten van de OCMW's in het kader van
begeleiding en preventie moeten gedurende
de hele looptijd (budgetbeheer en -begeleiding, begeleiding van mensen naar werk)
correct vergoed worden. Ook
activiteiten ter bevordering van de sociale, culturele en sportieve participatie van kwetsbare groepen moeten structureel
gefinancierd worden. De federale regering moet de terugbetaling van de
eerstelijns psychologische zorg uitbreiden tot alle categorieën van de bevolking.
"De verschillende
federale energiefondsen moeten elk jaar geïndexeerd worden met het oog op de ondersteuning en bijstand aan personen die het moeilijk hebben om hun energiefactuur te betalen, ongeacht de energiebron die ze gebruiken (
gas, elektriciteit, stookolie). De herwaardering en indexering van het
Gas-elektriciteitsfonds is een absolute noodzaak," benadrukt Luc VANDORMAEL.
Op het gebied van
overmatige schuldenlast moet er meer aandacht gaan naar de menselijke waardigheid (minder procedure- en invorderingskosten, minder druk op insolvente debiteuren).
De OCMW's spelen een belangrijke rol in d
e uitvoering van het federale beleid met betrekking tot vreemdelingen via hun aanbod van opvangplaatsen in LOI, dringende medische hulp, ... "De
volledige federale financiering van deze taken moet worden gegarandeerd. De OCMW's vragen ook om een
rationeler beleid en
verduidelijking van de rol van de OCMW's, een betere communicatie van de bevoegde instanties over de regelgeving en
voldoende, zo niet optimale informatieoverdracht via de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid (KSZ)."
"Last but not least moet de federale overheid, op het gevaar af dat we onszelf herhalen,
de overdracht van lasten naar de OCMW's stopzetten. Denk maar aan de besparingen in de werkloosheid of onvoldoende vergoedingen voor mensen met een elektronische enkelband, waardoor mensen sneller naar het leefloon overgaan.
De federale overheid moet de kosten volledig vergoeden wanneer zij maatregelen neemt die de OCMW's financieel treffen," stelt Jean SPINETTE.
Contact
- Federatie van Brusselse OCMW's: Jean SPINETTE, medevoorzitter (0498 58 87 51 – jspi@cpasstgilles.irisnet.be) & Michel COLSON, medevoorzitter (0478 49 26 55 – michel.colson@parlement.brussels)
- Fédération des CPAS wallons: Alain VAESSEN, Directeur général (081/240 650 – alv@uvcw.be)
